ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ

Απο Πέτρος Χασάπης

Το 2018 φεύγει. Το νέο έτος είναι έτος πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων, όπου ο λαός θα έχει τη μοναδική του ευκαιρία να επιφέρει αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στο μέλλον του ίδιου και της χώρας.

Όσοι όμως αγαπούν αυτόν εδώ το τόπο, την ιστορία του, τον πολιτισμό του και θέλουν την ακεραιότητα του, ακούν συνεχώς τους εκπροσώπους του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου να τους καθυβρίζουν ως φασίστες, εθνικιστές, ρατσιστές και φυσικά λαϊκιστές.

Η εποχή που ζούμε είναι μεταβατική. Συγκρούονται δύο κόσμοι. Ο παλιός κόσμος των εθνικών κρατών και ο ανερχόμενος, αυτός της κατάργησής τους και της επικράτησης της παγκοσμιοποίησης. Όπως ακριβώς είχε συμβεί ιστορικά, με την διάλυση των μικρών φεουδαρχικών κρατών και τη δημιουργία μιας μεγάλης νομικής και οικονομικής οντότητας, ως ομοίωμα της καπιταλιστικής επιχείρησης, που ονομάστηκε εθνικό κράτος, κατά την άνοδο της αστικής τάξης.

Όλοι οι ανωτέρω υβριστές αγωνίζονται να φέρουν τον καινούργιο κόσμο της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή τη διάλυση των τωρινών εθνικών κρατών και τη δημιουργία μιας μεγάλης ανεξέλεγκτης αγοράς κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εργασίας. Όλοι εμείς που δεχόμαστε αυτές τις υβριστικές ταμπέλες δεν αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι φοβούνται τη ρετσινιά και νεκρώνουν εντελώς. Κάποιοι παίρνουν το μέρος των υβριστών για να μην αισθάνονται ένοχοι και να είναι "in" και Κάποιοι αντιδρούν πιο βίαια και με αντίστοιχες ύβρεις προς τους υβριστές, νομιμοποιώντας τους τελευταίους μέσα από μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Ξέρουμε όμως όλοι, πως στην αιώνια σύγκρουση του καινούργιου με το παλιό πάντα νικάει το καινούργιο. Δεν έχει σημασία αν το καινούργιο είναι καλύτερο ή χειρότερο. Πάντα κερδίζει, γιατί η φύση του ανθρώπου είναι να προσδοκά και να ελπίζει.

Βαδίζουμε λοιπόν προς μια παγκοσμιοποίηση, αλλά αυτός ο δρόμος δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Ήδη έχουν δημιουργηθεί πολύπλοκα προβλήματα, κυρίως με την αντίσταση κάποιων εθνικών κρατών και δη μεγάλων. Όμως, από την ώρα που μπήκε σε τροχιά αυτή η νέα πραγματικότητα είναι αδύνατο να ανακοπεί.

Και δεν θα ανακοπεί από τη στιγμή που δεν υπάρχει εναλλακτική υλοποίησης αυτής της παγκόσμιας κυρίαρχης ιδεολογίας. Ναι η παγκοσμιοποίηση είναι αυτή τη στιγμή η παγκόσμια κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά το ερώτημα είναι τι παγκοσμιοποίηση θέλουμε;

Αυτή η παγκοσμιοποίηση που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και να μας παρασύρει όλους, εκόντες άκοντες, είναι η ιδεολογία των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων οικονομικών ελίτ, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο «ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και ελεύθερη διακίνηση εργατών, δηλαδή οικονομικών μεταναστών». Αυτή η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει έλεγχο του χρήματος και των χρηματοπιστωτικών προϊόντων και συναλλαγών από τα κράτη, δεν θέλει δασμούς στα εμπορεύματα και έλεγχο της ποιότητάς τους από τα κράτη και φυσικά δεν θέλει έλεγχο στην ελεύθερη μετακίνηση των οικονομικών μεταναστών (βλ. τελευταία συμφωνία στο Μαρακές).

Όποιος λοιπόν θέλει το κράτος του και η δική του πολιτική εξουσία να ελέγχει κεφάλαια, εμπορεύματα και μετανάστευση κατηγορείται αυτόματα από το πανίσχυρο οικονομικό και μιντιακό παγκόσμιο σύστημα ως φασίστας, εθνικιστής, ρατσιστής και φυσικά λαϊκιστής.

Το ερώτημα όμως που πρέπει πραγματικά να μας απασχολήσει είναι αν η πιο πάνω βασική ιδέα των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ, είναι καλή για μας τα δισεκατομμύρια απλών ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Ναι το καινούργιο θα κερδίσει, όμως μήπως υπάρχει εναλλακτικά κάποιο καλύτερο καινούργιο για να αντικαταστήσει το παλιό; Μήπως τελικά, αντί να προσπαθούμε να κρατήσουμε το παλιό, θα ήταν καλύτερα, τώρα που είμαστε ακόμα μέσα σε μεταβατική περίοδο, να ρίξουμε μια καινούργια ιδέα που θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων;

Δεν είναι υπερβολικό αυτό που θα πω αλλά συμφωνώ με αυτό που είπε ο Paul Craig Roberts, ότι δηλαδή «ολόκληρη η ανθρωπότητα κρέμεται από την αντίδραση των Ελλήνων στο endgame της μαύρης παγκόσμιας ελίτ». Και η αντίδραση αυτή δεν θα είναι φυσικά η ίδια η αμυντική και εκ προοιμίου χαμένη, που παρατηρείται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η αντίδραση θα πρέπει να είναι επιθετική και να ξεκινήσει ήδη από εδώ από το εσωτερικό της χώρας, ανατρέποντας το σάπιο ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα που μας παραδίδει σιδηροδέσμιους στην παγκόσμια οικονομική ελίτ και στους πραγματικά εθνικιστές γείτονές μας.

Η αντίδραση θα διδάξει πως η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια ολοκληρωτική παγκοσμιοποίηση στα χέρια της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά μια δημοκρατική παγκοσμιοποίηση ελεύθερων και συνεργαζόμενων λαών, ελεύθερων και συνεργαζόμενων ανθρώπων.

Παγκοσμιοποίηση; Ε, ναι λοιπόν, αλλά αν η διεθνής οικονομική ελίτ σχεδιάζει μια υπόδουλη ανθρωπότητα μάζας, όπου οι άνθρωποι θα είναι μόνο αριθμοί και θα έχουν αξία μόνο ως εργάτες και καταναλωτές, η ελληνική εναλλακτική θέση είναι η "στροφή στον συγκεκριμένο άνθρωπο". Ένας νέος παγκόσμιος ανθρωπισμός, αλλά αυτή το φορά θα προστεθεί στην έννοια του ανθρωπισμού και η δημοκρατία, δηλαδή το δικαίωμα του συγκεκριμένου ανθρώπου να συμμετέχει στις αποφάσεις της κοινωνικής του ομάδας, μακριά από σωτήρες και μεσσίες που στην ουσία είναι πιόνια της διεθνούς οικονομικής ελίτ.

Μετά τα πιο πάνω
Τώρα, σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και όλα να αλλάξουν μέσα στο 2019
Το μπορούμε.

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια.Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε.Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστιολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.